Ferhat Yaşar / Gazete Duvar
Gezi eylemlerinin 11. yıl dönümü olan 31 Mayıs’ta yüzlerce kişi Makina Mühendisleri Odası İstanbul Şubesi önünde toplandı.
Anma töreninde “Masumiyetimize kimse dokunamaz” pankartıyla sahneye çıkan toplantıya Taksim Dayanışma Grubu da çağrı yapmıştı.
Kalabalık Gezi protestolarında hayatını kaybedenlerin ve Gezi davalarında tutuklananların fotoğraflarını taşıdı. Anma töreninde “Gezi için Adalet”, “Gezi ve 1 Mayıs Tutsaklarına Özgürlük” ve “Karanlık Gider Gezi Kalır” yazılı pankartlar yer aldı.
Katılımcılar arasında Halkların Eşitlik ve Demokrasi Partisi (DEM) Partisi Eşbaşkanı Tülay Hatimoğulları ile milletvekilleri Perihan Koca, Çiçek Otlu, Kezban Konukçu, Cengiz Çiçek de vardı.
Gösteriye ana muhalefetteki Cumhuriyet Halk Partisi’nden (CHP) Milletvekili Sezgin Tanrıkulu ve İstanbul Şube Başkanı Özgür Çelik katıldı.
Toplantıya Türkiye İşçi Partisi (TİP) Milletvekili Ahmet Şık ve Beyoğlu Belediye Başkanı İnan Güney’in yanı sıra 1980’li ve 90’lı yıllarda gözaltında zorla kaybedilen yakınlarının akıbetini talep eden Cumartesi Anneleri de katıldı.
Anma törenine çok sayıda sendika lideri ve Gezi protestolarında ölenlerin yakınları da katıldı.
Kalabalık ayrıca Kobanê davasında tutuklanan siyasetçileri ve 1 Mayıs sonrası düzenlenen operasyonlar sonrasında tutuklanan ve hapsedilenleri de selamladı. Tüm tutukluların serbest bırakılması çağrısında bulundular.
Taksim Dayanışması basın açıklamasında adalet çağrısında bulunarak Gezi eylemlerinin Türkiye’nin en demokratik, katılımcı ve barışçıl halk hareketi olduğunu vurguladı.
Açıklamada, ülke çapındaki direnişin “meydanları dolduran milyonların kararlılığını ve umudunu simgeleyen, ülkenin siyasi, sosyal ve kültürel tarihinde derin ve renkli bir iz bıraktığı” ifade edildi.
Gruba göre hükümetin Gezi protestolarını darbe veya terörizmle ilişkilendirme girişimlerinin ne mantıkla ne de hukukla açıklanması mümkün değil.
Açıklamada Gezi davası, Kobanê davası, Barış Akademisyenlerinin davaları gibi yargı süreçlerindeki adaletsizliklere dikkat çekildi.
Grup, Gezi direnişinde ortaya çıkan toplumsal refleksleri bastırmaya yönelik çabaların, kadın cinayetlerinden çevre tahribatına, işçi haklarından eğitim ve sağlık hizmetlerinin ticarileştirilmesine kadar pek çok konuya karşı ilgisizliği artırmayı amaçladığını kaydetti.
Açıklamada, 301 kişinin hayatını kaybettiği Soma maden faciasında adalet mücadelesi, İkizdere’de köylülerin taş ocağı projesine karşı mücadelesi ve akademisyenin hükümetin atadığı rektöre karşı direnişi gibi Türkiye’deki diğer direnişlere de gönderme yapıldı. Boğaziçi Üniversitesi’nden.
Protestocular Gezi Davası’nda hüküm giyen beş tutuklunun serbest bırakılmasını istedi. Hayırsever Osman Kavala, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararlarına ve Avrupa Konseyi’nin çağrılarına rağmen yedi yıldır hapiste ve ömür boyu hapis cezasına çarptırılacak.
Can Atalay, Tayfun Kahraman, Çiğdem Mater ve Mine Özerden, 2022’de “hükümeti devirmeye teşebbüse yataklık” suçlamasıyla 18’er yıl hapis cezasına çarptırıldı. Protestocular bu cezaları “hukuka aykırı ve intikam dolu” olarak nitelendirdi.
Grup ayrıca polisin veya karşıt protestocuların uyguladığı şiddet sonucu hayatını kaybeden sekiz kişiyi de andı.
Siviller Polis müdahalesi sırasında yaralanan 14 yaşındaki Berkin Elvan, Ali İsmail Korkmaz, Ethem Sarısülük, Abdullah Cömert, Mehmet Ayvalıtaş, Ahmet Atakan, İrfan Tuna, Selim Önder, Zeynep Eryaşar ve Mehmet İstif hayatını kaybetti. Polis memuru Mustafa Sarı, protesto kontrol görevi sırasında yüksekten düşerek hayatını kaybetti.
Gezi Parkı protestoları ilk olarak Mayıs 2013’te iktidardaki Adalet ve Kalkınma Partisi’nin (AKP) şehrin kalan birkaç yeşil noktasında Osmanlı kışlasının bir kopyasını inşa etmeyi amaçlayan yenileme planlarına tepki olarak İstanbul’da başladı. Protestolar daha sonra ülke çapında protestolara dönüştü ve diğer şehirlere de sıçrayarak cumhuriyet tarihindeki en büyük hükümet karşıtı protestolara dönüştü.
(Ayşenaz Toptaş’ın İngilizce versiyonu)
