Dedi ki :
Mutlu olmam için ne yapmalıyım?
Dedim ki:
Mutlu değil misin?
Dedi ki :
Bilmiyorum.
Dedim ki:
Bilmediğin bir şeyle ilgili niçin sorgulamadan yargılıyorsun.
Dedi ki:
Mutluluk bir sır mıdır?
Dedim ki:
Soruna en güzel yanıtı Simyacı adlı kitabında Paulo Coelho vermiştir. “Mutluluk, elindekilerini yitirmeden etrafındaki güzellikleri fark edebilmektir.”
Dedi ki :
Peki siz mutlu musunuz?
Dedim ki:
Alman ozan Wolfgan Goethe’ye sormuşlar;
-Mutlu bir yaşam yaşadın mı?
Goethe:
-Evet
-Oldukça mutlu bir yaşam yaşadım fakat tek mutlu yedi gün hatırlamıyorum.
*Mutluluk bilinenin aksine bir duygu değil; oluş halidir. Bu sebeple duygular geçicidir, mutluluk ise daima mevcud, bir devinim halindedir.
Dedi ki
Anladım. Sizce mutluluk nedir peki?
Dedim ki:
Kendi kendine yetebilen, kendini evrenin merkezine koyan, sınırlarını çizebilen, vazgeçmesi ihtiyaç duyulan zamanda vazgeçebilen, tutunması gerektiğinde sımsıkı tutunabilen insan mutludur.
Dedi ki :
Bu kadar net ise niçin insanoğlu hala fazlaca mutsuz.
Dedim ki:
Mutluluğun kendisi net, fakat insanoğlu net değil.
Dedi ki :
Bildiğime göre mutluluk için insanoğlu hala bir arayış içerisindeler.
Dedim ki:
Boşuna…
Dedi ki :
Niçin?
Dedim ki:
Sana bir sual?
Dedi ki :
Buyrun lütfen
Dedim ki:
Evde kaybettiğin kitabını okulda arayıp bulabilir misin?
Dedi ki :
Normal olarak hayır.
Dedim ki:
İşte tam da bundan bahsediyorum. Bu sebeple mutluluk bir şahıs, durum, vakit ya da nesnede arandığında asla bulunamaz. Mutluluk içsel bir oluş durumudur. Her insanın mutluluğu, kendi içinde mevcut esasen. Yapılması ihtiyaç duyulan tek şey, farkına varabilmek.
Dedi ki :
Peki her insanın mutlu olabileceği bir dünya düzeni mevcut mu?
Dedim ki:
İki şekilde yanıt vereyim.
İlki Che Guevara’dan: “Gerçekçi ol, imkansızı iste”
İkincisi ise “Olmayacak duaya amin deme”
Dedi ki:
Beni fazlaca mutlu ettiniz. Teşekkür ederim.
Dedim ki:
Sen mutlu olmak istediğin için mutlu oldun. Teşekkür ederim.
Dedi ki:
Yine bir araya gelecek miyiz?
Dedim ki:
YETER Kİ İSTE!
